Kot Schrödingera to jeden z najsłynniejszych eksperymentów myślowych w fizyce kwantowej. W tym dziale znajdziesz definicje i wyjaśnienia związane z jego interpretacją: superpozycję, funkcję falową, pomiar i kolaps.
Kot Schrödingera to znany eksperyment myślowy fizyki kwantowej. Wyjaśniamy funkcję falową, superpozycję, kolaps i obserwację, pokazując, czemu w rzeczywistości żaden kot nie był w superpozycji.
Standardowa Superpozycja to stan, w którym układ kwantowy istnieje jednocześnie w wielu możliwych stanach opisanych przez funkcję falową. Dopiero obserwacja lub pomiar redukuje superpozycję do jednego wyniku. OFK Superpozycja to pełna, nienaruszona struktura potencjalności w polu prawdopodobieństwa. Nie jest stanem „bycia naraz we wszystkich miejscach”, lecz opisem wszystkich możliwych przypisań,
Standardowa Funkcja falowa to matematyczny opis stanu kwantowego układu. Zawiera informacje o wszystkich możliwych wynikach pomiaru oraz ich prawdopodobieństwie. Nie mówi nam jednak, co „jest”, dopóki nie dokonamy obserwacji, opisuje jedynie potencjał stanów, które mogą się urzeczywistnić. OFK W Ontologii Fali Kolapsu funkcja falowa to opis przestrzeni potencjalnych przypisań w
Standardowa Pomiar to procedura uzyskania wartości fizycznej wielkości układu. W świecie kwantowym pomiar prowadzi do kolapsu funkcji falowej, wybierając jeden z możliwych stanów. To co go odróżnia od obserwacji, to fakt że w trakcie pomiaru następuje odczyt mierzonej wartości. OFK Pomiar to akt techniczny, który może, ale nie musi, zakończyć
Standardowa W fizyce kwantowej obserwacja to proces, w którym potencjalny stan układu zostaje „wybrany” z opisu funkcji falowej. Może być dokonana przez człowieka lub przyrząd pomiarowy (wtedy taką obserwację nazywamy pomiarem). Jej efektem jest przejście od wielu możliwych stanów do jednego konkretnego wyniku. OFK Obserwacja to akt przypisania w lokalnym
Standardowa Kolaps funkcji falowej to proces przejścia od stanu opisanego wieloma możliwościami do jednego, określonego wyniku po obserwacji lub pomiarze. OFK Kolaps to lokalne wygaszenie drgań w polu relacyjnym, gdy struktura osiąga konfigurację naprężeń uniemożliwiającą dalsze istnienie potencjalności. Punkt zostaje przypisany i związany przyczynowo z nadawcą i odbiorcą. Fraszkowata Kolaps:
Pewnego dnia Slav otworzył paczkę, która wcale nie była dla niego. Chwilę później w pokoju o mało nie zabrakło nie tylko kota…
