„Odyseja marsjańska” to seria tekstów o tym, jak naprawdę mogłaby wyglądać misja na Marsa — bez hollywoodzkich skrótów i naiwnych uproszczeń. Analizujemy błędy, poprawiamy trajektorie i proponujemy realistyczną wizję lotów międzyplanetarnych. Tu nauka nie odlatuje — tylko startuje z planem. Definicja z życia wzięta: To wtedy, gdy oglądasz „Marsjanina” i zamiast się wzruszyć, liczysz zapas delta-v, układ stacji przesiadkowych i moment, w którym fabuła odleciała w próżnię.
Hermesa nie złapiesz na lądowisku – bo nigdy nie ląduje. To orbitalny samotnik, który krąży między Ziemią a Marsem jak list bez adresu zwrotnego. W tym wpisie poznasz statek, który nie czeka, nie zawraca i nie robi spacerów kosmicznych – bo ma ramię Magister od brudnej roboty.
🔁 Ten wpis jest częścią serii Odyseja marsjańska To już się zdarzyło — tylko nikt jeszcze o tym nie wie. Ale entuzjazm szybko ustąpił miejsca refleksji: czy to naprawdę mogło wydarzyć się tak, jak pokazano? Najpierw: marsjańska burza o mocy huraganu — bez żadnego ostrzeżenia. Potem: groźba utraty rakiety powrotnej, zgubienie astronauty, odlot
